اینجا بدون من

این روزها دیوارها و مغازه ها و هیئت هاو...خلاصه بگم همه جا سیاهپوش شده گاهی می ترسم دلها هم سیاهپوش بشه .کاشکی از عاشورا و امام حسین فقط سیاهپوش کردن را یاد نمی گرفتیم و بجای سیاه کردن شهرمان دلهامون رو آسمونی می کردیم و اندکی هم حسینی.

گاهی فکر می کنم این اشکها فقط بخاطر دردهای بی درمان دلهامون هست نه برای امام حسین و یارانش.دیشب با خودم می گفتم خوش به سعادت امام حسین که از خودی نکشید، غریبه ها بهش بد کردندو بهشت نصیبش شد .اما ما می کشیم و از بهشتم خبری نیست .

خدایا سختی ها اگر برای گناهست ببخش و اگر برای امتحان است تمامش کن.به این فکر کن که اقرار به کم آوردن گاهی به معنی ته خط است و بس.