مرگ خود خواسته (اوتانازیا)
به محض آنکه نطفه ای شکل می گیرد و طفلی در رحم مادر به وجود می آید و بعد بدون درخواست و تقاضا و اطلاع خودش به دنیا می آید ، چه بخواهد و چه نخواهد ، براین قطار زندگی سوار و با سایر مسافران همراه و همسفر خواهد شد.در آن لحظه که او سوار قطار می شود و یا سوارش می کنند ، از سرنوشت و آینده و حوادثی که بر او خواهد گذشت ، کوچکترین اطلاعی ندارد.اما فقط یک امر و واقعیت مسلم ، ثابت و قطعی است که هر مسافری ، در هر ایستگاهی دور یا نزدیک ، پیاده خواهد شد و استثنایی هم ندارد.بنابراین اگر در جریان این سفر ناخواسته و اجباری ، مسافری براثر ابتلا به یک بیماری درناک و علاج ناپذیر، یا رسیدن به بن بستی روحی و روانی ، تصمیم بگیرد که چند ایستگاه زودتر از ایستگاه اجباری در قطار پیاده شود ، آیا می توان به موجب قوانینی که ساخته و پرداخته فکر انسانهای سالم و موفق و امیدوار است او را مانع شد؟







